Budowa zębów
Poznanie anatomii zębów ułatwia zrozumienie nie tylko zasad i przebiegu leczenia, ale również pozwala na wczesne wykrycie zmian chorobowych w obrębie jamy ustnej przez samego pacjenta.
Ząb składa się z korony, czyli elementu widocznego w jamie ustnej oraz tkwiących w kości, pokrytych dziąsłem korzeni. Miejsce połączenia korony i korzenia to szyjka zęba.
Zewnętrzna tkanka korony nosi nazwę szkliwa. Jest ono najtwardszym elementem zęba, pokrywającym koronę aż do miejsca połączenia jej z korzeniem. Zewnętrzna tkanka korzenia jest nazywana cementem.
Warstwa zęba, która znajduje się pod szkliwem oraz cementem korzeniowym, to zębina. Tworzy ona wewnętrzny zrąb zęba.
Środek zębiny kryje w sobie komorę. Jest ona, zarówno w koronie jak i w wąskich kanałach korzeniowych, wypełniona miazgą – czyli unaczynioną i unerwioną tkanką.
Do komory zęba od strony kości (poprzez otwór w okolicy wierzchołka korzenia) wnikają: odżywiające ząb drobne naczyńka krwionośne oraz gałązki nerwowe.
Miejsce w kości, w którym tkwi ząb, jest nazywane zębodołem.
Fizjologiczna ruchomość zęba w tym miejscu możliwa jest dzięki pracy skomplikowanego systemu włókienek, zwanych ozębną. Ozębna stanowi bezpośrednie połączenie kości z zębem.