Lakowanie – to uszczelnianie bruzd zębów trzonowych i przedtrzonowych. Zabieg ten jest wykonywany najczęściej u dzieci, zaraz po pojawieniu się u nich pierwszych zębów stałych, lub u osób dorosłych – na zębach „mądrości”.
Materiały stosowane do uszczelniania zębów to cieniutkie chemo- lub światłoutwardzalne powłoki, które są nakładane na żujące (poziome) powierzchnie tylnych zębów. Trzonowce mają nieregularne powierzchnie, pokryte zagłębieniami i bruzdami, z tendencją do zatrzymywania szczątków jedzenia, a tym samym bakterii. Uszczelniacze wpływają do zagłębień i pokrywają powierzchnie zębów, uniemożliwiając bakteriom rozwój, a co za tym idzie wywoływanie próchnicy.
Sposób ten zapobiega jednak tylko rozwojowi próchnicy na powierzchniach poziomych. Nie można zapominać o pozostałych powierzchniach zębów, i chronić je zabiegiem lakierowania oraz stosowaniem preparatów fluorowych (dostosowanych do naszych potrzeb) w domu. Odpowiednie stosowanie uszczelniaczy pomoże zaoszczędzić czas i pieniądze, a także zmniejsza dyskomfort związany z leczeniem stomatologicznym.
Warstwa uszczelniacza (laku) może przetrwać od roku do kilku lat. Materiały chemowiążące wykazują większą podatność na ścieranie (a więc częściej należy powtarzać zabieg lakowania), jednak wykazują zdecydowanie większą zdolność hamowania procesów próchniczych, niż materiały światłoutwardzalne. Warstwy laku należy sprawdzać regularnie i nakładać ponownie, jeżeli wyglądają na starte.
Należy pamiętać, że w młodym wieku zęby są podatniejsze na próchnicę. Decydująca jest ochrona przed nią w pierwszych kilku miesiącach do 3 lat od wyrżnięcia się zębów.